Hakkari'nin En büyük Köyü Hangisi? Hakkari'nin Nüfusu Ve Coğrafi Yapısı

Hakkari dağların arasında kalmış, vakti zamanında bir çok medeniyete ev sahipliği yapmış dağların kenti olarak adlandırılan Doğu Anadolu Bölgesinin nacizane bir şehridir.

Hakkari’nin nüfusu 2020 sayımına göre 280.991’dir. Ancak nüfusu bir önceki yıla göre 5,479 Azalmıştır.

HAKKARİ’ DE BİR ÇOK KÖY VE MEZRA BULUNMAKTA OLUP NÜFUS VE YÜZ ÖLÇÜMÜ BAKIMINDAN EN BÜYÜK KÖY GEÇİTLİ ( PEYANİS ) KÖYÜDÜR.

fotoğraf: Geçitli Köyü (Peyanis)

Bununla Birlikte Hakkari'nin 10 Kardeş Şehri Vardır. Bunları bilmek yöre halkı açısından faydalı olacaktır.

Mostar, Bosna-Hersek

Banja Luka, Bosna-Hersek

Dubrovnik, Hırvatistan

Kraslava, Letonya

Oyam, Uganda

Boden, İsveç

Sidney, Avustralya

Lublin, Polonya

Edde, Lübnan

Lubumbashi, Kongo DC.

Aşağıda Geçitli Köyünden Birkaç Fotoğraf Bulabilirsiniz.

151,143 erkek ve 129,848 kadın olmak üzere 280,991 kişinin yaşadığı Hakkari ekonomik ve siyasi yönden baya karışık bir kent ki son yıllardaki çıkışını sürdürdüğü taktirde ise çevredeki bir çok kenti geçmesi içten bile değildir.

Hakkâri Dağları'nda genellikle gür bir bitki örtüsü yoktur. Ancak, dağların kuzey ve güney yamaçlarıyla vadi etekleri yer yer, orman, funda ve çalılıklarla örtülüdür. Doğal bitki örtüsün azlığına karşın dağlar, sürekli kar altında kalan kuşağa dek bütünüyle doğal orman sınırı içinde kalır. Bölgede rastlanan ağaçlık, parçalarından bu ormanların yaylacılık, yamaçları dikliğe ve yakacak gereksimi gibi nedenlerle yok edildiği anlaşılmaktadır. Hakkâri Dağları'nda doğal bitki örtüsünün, yer yüzü şekilleriyle çok yakın ilişkisi vardır. Ağaçlıklar, derin vadilerden dağların yüksek yamaçlarına doğru sokulur. Buna karşılık, dik yamaçlarda, kar ve buzul süpürmesi nedeniyle, doğal örtü hızla gerilemiş durumdadır. İlde, doğal örtüyü oluşturan, bitki türleri de çok çeşitli değildir. En çok rastlanan ağaç meşedir. Bunlar yamaçlarda, seyrek ve kısa boylu, vadi tabanlarına yakın yerlerde ise, sık ve yüksek oranda gelişmektedir. Meşe yetişen kesimlerde yabanıl meyve ağaçlarıyla, alıç ve ardıç da bulunmaktadır. Cilo Dağı'nın Büyük Zap Vadisi'ne bakan yamaçlarıyla, Çukurca, Şemdinli ve Beytüşşebap yörelerinde, ardıç ve söğütten oluşan bozuk korular ve meşeden oluşan baltalık ormanlar vardır.

Ağaçlıklar arasında, doğal örtüyü oluşturan otlar, çalılar ve fundalar yer alır. Yükseklere çıkıldıkça gevenlerle, çok yıllık otsu bitkiler artar. Çok dikenli türler olan gevenler, yükseltili ve iklim özelliklerine bağlı olarak çalı süpürgesi, ya da şemsiye biçiminde olurlar. 25-30 cm boyunda cüce dikenlikler, kimi yerlerde bir metrenin üzerinde boylanan, içine girilmesi zor bir örtü oluşturur.Sürekli kar altında bulunan kuşağa yakın kesimlerde, her zaman ıslak olan yerlerdeki gevenlikler, yaz mevsiminde yeşil kalır ve çayır görünümü alır. Burada gevenlerle karışık olarak çalılıklar ve yüksek otlar bulunur. Dağlarda, 3.000 metreden sonra doğal bitki örtüsü ortadan kalkmaya başlar. 3.500 metreye dek kayalıklar dışında kalan yerlerde, cılız bitkilerle örtülü moloz alanları uzanır. 3.500 metreden sonra, sürekli kar kuşağına girilir. Bu kuşakta yer yer, yere yapışmış gibi duran Alp bitkileri soyundan yosunlara rastlanır. Hakkâri'de genellikle kuzey-güney doğrultusunda uzanan vadi tabanındaki dağal örtü, dağlarda ve dağ yamaçlarındakinden daha gürdür. Bunların en güzel örnekleri Zap, Habur, Şemdinli vadilerinde görülebilir. Doğal örtüyü oluşturan ağaçlar arasında, çınar, söğüt, ahlat, kavak, dişbudak,alıç, meşe ve ardıç başta gelmektedir. Ayrıca, kendi haline bırakıldığından yabanıllaşmış durumdaki ceviz, elma ve üzüm bağları önemli yer tutmaktadır.

Hakkari il alanının, %10,3'ü platolarla kaplıdır III. Zamanının sonlarında Avrupa ve Asya dağlarının birbirlerine yaklaşmasıyla yükselen bölgede kalkerli ana yapı ,iklim ve suyun etkisiyle kubbeleşmeye başlamıştır. Kubbeleşmenin başlamasıyla ,toprakların, suya buzul ve ısı farkına dayanıksız yerleri ,vadi ve çöküntü olukları şeklinde oyulmuştur.Böylece ,dar boğaz ve çöküntü alanlarıyla parçalanmış geniş plato düzlükleri ortaya çıkmıştır. Bunların en önemlileri Nordız , Feraşin ,Mirgezer ve Mendin platolarıdır.